นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ แห่ชม พะยูน ที่เกาะมุก จังหวัดตรัง

ที่บริเวณท่าเรือบ้านเกาะมุก หมู่ที่ 2 ต.เกาะลิบง อ.กันตัง จ.ตรัง พบนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและชาวบ้านจำนวนมาก กำลังบันทึกภาพพะยูน เพศผู้  ยาวประมาณ 2.30 เมตร น้ำหนักตัวประมาณ 200-220  กิโลกรัม กำลังกินหญ้าทะเลอยู่บริเวณท่าเรือ โดยจะขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำทุก ๆ 2-3 นาที พร้อมพลิกตัวโชว์หน้าท้องสีขาวอวดนักท่องเที่ยวให้ได้ฮือฮาเป็นระยะๆ

โดยตั้งแต่ช่วงปีใหม่ 2566 เป็นต้นมา ชาวเกาะมุกและนักท่องเที่ยวที่เดินทางไปเที่ยวเกาะมุก มักจะพบพะยูน 1-3 ตัว ว่ายเข้ามากินหญ้าชะเงา ซึ่งเป็นหญ้าทะเลชนิดหนึ่ง ที่บริเวณท่าเรือเกาะมุกเป็นประจำทุกวัน ตั้งแต่เวลาประมาณ 07.00 น.-11.30 น. และในช่วงเย็นเวลาประมาณ 15.00 น.-18.00 น. หรือช่วงเวลาน้ำขึ้น

ทำให้นักท่องเที่ยวได้ชื่นชมพะยูน อย่างชัดเจน เป็นเวลาหลายชั่วโมงต่อวัน โดยพบว่าที่ท่าเรือบ้านเกาะมุก ยังคงมีหญ้าทะเลที่อุดมสมบูรณ์ จึงดึงดูดให้พะยูนเข้ามากินหญ้าทะเลทุกวัน แม้จะมีเรือหางยาวแล่นผ่าน ทำให้พะยูนว่ายหนีบ้าง แต่สักพักก็จะกลับเข้ามาใหม่เพื่อกินหญ้าทะเล พร้อมหงายท้อง พลิกตัวโชว์ว่ายน้ำเล่นอย่างสนุกสนาน แสดงให้เห็นถึงความร่าเริง สบายใจ และมีสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ์ 

ซึ่งทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเกาะมุกและชาวบ้านพบเจอได้ทุกวัน จนกลายเป็นอันซีนแห่งใหม่ที่นักท่องเที่ยวมีการแชร์ต่อ ๆ กันในโลกโชเชียล  และทำให้มีนักท่องเที่ยวที่อยากเห็นพะยูนตัวเป็น ๆ อย่างใกล้ชิด พากันเดินทางไปที่เกาะมุกมากขึ้น

        สำหรับพะยูนเป็นสัตว์ป่าสงวน ตาม พรบ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 เป็นสัตว์ป่าสงวนชนิดเดียวที่เป็นสัตว์น้ำ เลี้ยงลูกด้วยนม อายุยืนประมาณ 70-80 ปี ซึ่งจ.ตรังได้ชื่อว่าเป็นเมืองหลวงของพะยูน เพราะจากการบินสำรวจของกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืชในทุก ๆ ปี พบว่า มีพะยูนอาศัยอยู่มากที่สุด ที่เกาะลิบง และเกาะมุก อ.กันตัง จ.ตรัง โดยที่เกาะมุก มีพะยูนเข้ามากินหญ้าทะเลใกล้กับชาวบ้านมากที่สุด ทำให้เกาะมุกมีนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น ชาวบ้านมีรายได้มากขึ้น หลังซบเซาจากสถานการณ์โควิด 19 ที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม ยังมีเสียงจากชาวบ้านบางส่วนบอกว่า ยังรู้สึกกังวนเรื่องเรือหางยาวที่วิ่งผ่านบริเวณที่พะยูนกินหญ้าทะเลอยู่ หวั่นว่าใบพัดเรือจะทำลายพะยูนโดยไม่ตั้งใจ  มีการจัดระเบียบการรับส่งผู้โดยสารให้หลีกเลี่ยงเส้นทางที่พะยูนกำลังกินหญ้าทะเล เพื่อให้พะยูนไม่เกิดความหวาดระแวง และเข้ามากินหญ้าทะเลเพิ่มมากขึ้น